Toen Ra van der Hoek in 1988 afstudeerde van de toenmalige Academie Vredeman de Vries ontving ze het stipendium van de Boelstra – Olivier Stichting. Vorig jaar won ze de Margareta de Heerprijs van de gemeente Leeuwarden. Allemaal heel terecht, want je komt niet vaak kunstenaars tegen die met zo weinig middelen zoveel kunnen vertellen.
Dat vertellen doet Van der Hoek steeds letterlijker, in haar tekeningen worden steeds vaker woorden toegevoegd. In beelden als ‘Laat de tafel u van dienst zijn’ en ‘Dag en nacht service’ nemen de geschreven woorden haast evenveel ruimte in als de getekende voorstelling en in de serie ‘Brood’ worden de letters tot bijna abstracte vormen.
De woorden in de tekeningen kunnen de associaties van de kijker op weg helpen, maar ze maken het verhaal nooit eenduidig. Vaak genoeg is het verband tussen beeld en tekst volkomen onbegrijpelijk. Wat heeft bijvoorbeeld de vorm van een gezicht met een boom en huisjes op de plaats van neus en ogen te maken met de tekst ‘Japanse vruchtenyoghurt’?
De kunstenaar weet die verschillende elementen op zodanig vanzelfsprekende wijze tot een hechte compositie te smeden, dat je als kijker de inhoudelijk ongerijmdheden zonder problemen accepteert en automatisch al associërend er een eigen verhaal van maakt.
Dat zul je ook wel moeten want Van der Hoek doet geen concessies. Ze werkt hoe dan ook vanuit haar eigen intuïtie en al knippend, plakkend, schilderend en tekenend geeft ze haar gedachtespinsels een vorm die een eigen leven gaat leiden.
Ze doet dat op een heel directe manier met eenvoudige elementaire vormen, recht uit het hart, wars van mooimakerij en over alledaagse dingen als brood en tafels. De vormen zijn herkenbaar genoeg om het verhaal een raamwerk te geven, maar hebben zo weinig details dat ze naar believen in te vullen zijn. Om dat te bereiken heeft Van der Hoek steeds minder middelen nodig.
-Johanna Schuurman, uit: Veel vertellen met steeds minder middelen, Leeuwarder Courant, 1999
