[…} Galerie Eewal houdt niet vast aan een stijl. Het gezichtsveld is breed. Dogmatiek is de Hoogterpen vreemd. Is er dan niets gemeenschappelijks tussen de kunstenaars die zij in de loop van 25 jaar hebben gepresenteerd? Ja, ‘kwaliteit’ zou je kunnen zeggen. Maar aan dat vage woord heb je niets, want daar kan iedereen alles mee bedoelen. Dat is wel gebleken toen Elco Brinkman, als minister van cultuur dat begrip als criterium de kunstwereld binnenloodste. Beter is het te zeggen dat het werk voor Galerie Eewal (beeldende) intelligentie moet bezitten.
Waar Galerie Eewal altijd oog voor heeft gehad, is de ontwikkeling van de individuele kunstenaar. Er moet een serieuze voortgang in het werk zitten, een logische ook. Hak-op-de-tak kunstenaars kom je er niet tegen.
[…] Ra van der Hoek komt met opvallend boeiend werk: eenvoudige vormen, getekend op gevonden stukken papier. Op het papier staan namen gedrukt van Zweedse ziekenhuizen, zoals Göteborgs Barnsjukhus, en dat geeft de tekeningen een bijzondere lading. […]
– Sikke Doele, uit: Dogmatiek is Galerie Eewal vreemd, Leeuwarder Courant 1994
Naar aanleiding van 25 jaar Galerie Eewal, een jubileumtentoonstelling met 25 kunstenaars.
