In de Coba de Grootzaal van het gloednieuwe Museum Martena in Franeker is de allereerste expositie te zien. Dutch Noodles: Ra van der Hoek, Philip Ernst en Ande is in alle opzichten een bijzonder trio. Het driemanschap presenteerde zich tot nu toe via de in 2004 gelanceerde website dutchnoodles.com. Dutch Noodles werd in 2003 opgericht door Ra van der Hoek. Zij is al jaren zelfstandig kunstenaar. In 1998 won ze de Margareta de Heerprijs, een cultuurprijs die eens in de vier jaar wordt uitgereikt door de gemeente Leeuwarden. Ook schreef ze enkele jaren onder de naam Ra een column in de Leeuwarder Courant. Hierin beschreef ze haar observaties en belevenissen, met ernaast een illustratie van eigen hand.
Haar acrylverfschilderijen zijn doorgaans werken op klein formaat. Het zijn fantasievolle en kleurrijke voorstellingen met mensen, planten, dieren die als erupties van diepere lagen uit het eigen innerlijk hun weg naar het doek hebben gevonden. In Franeker is van haar ook een serie schilderijen in doosjes te zien. Deze serie heet ‘Huts of Hermits’ , huisjes van kluizenaars met titels als ‘Haiku poet’s hut’, ‘Cabin in the woods’, en ‘Simple Universe’. Ze werpen een specifiek licht op het bestaan als kunstenaar. Bij één van de ‘Huts’ ligt een uitspraak van Henry David Thoreau (1817-1862), een Amerikaanse schrijver/ filosoof, die ooit constateerde: ‘I never found the companion that was so companionable as solitude’, een uitspraak waaruit de aangenaamheid van het alleen zijn blijkt. Het is dan ook geen wonder dat Ra van der Hoek in virtueel kunstenaar Philip Ernst een creatief metgezel heeft gevonden. Philip Ernst leeft een kluizenaarachtig leven. Hij maakt zijn werk exclusief voor Dutch Noodles. In de Coba de Grootzaal is hij onder meer aanwezig met de tekeningenseries ‘Think Tanks’, ‘Army of legs’ en ‘Stones with faces’. Uit deze series spreekt een merkwaardige fascinatie voor stenen.
In ‘Army of legs’ zijn soldaten afgebeeld die voor een deel zijn getekend, maar die voor de rest uit een gefotografeerd ‘stenen been’ zijn opgebouwd. Philip Ernst sprak in de aanloop met een aantal benen die hij aantrof in de natuur. Deze benen maakten ooit deel uit van soldaten. De benen besloten op eigen initiatief te verstenen om op die manier nog millennia lang te kunnen getuigen van het zinloze en krankzinnige oorlogsgeweld waarvoor ontelbare soldaten worden ingezet. Army of Legs is een oprechte aanklacht tegen oorlogsgeweld.
In de serie ‘Think Tanks’ toont Philip Ernst ons de schrijnende behoefte aan verlichte geesten. Overal in de wereld zijn tegenwoordig denktanks actief, maar de werking ervan is naar inschatting van deze kunstenaar vaak te verwaarlozen. Op zoek naar krachtige bronnen stootte hij op 23 versteende think tanks, hoofddeksels uit de oudheid. Als je ze draagt brengen ze een verrassende denkstroom op gang die het leven kunnen veraangenamen.
[…] Ande, de derde kunstenaar van Dutch Noodles, is woordkunstenaar en vindt poëzie op onverwachte plekken. […] Ande reageert in de tentoonstelling enerzijds op het werk van ra van der Hoek enPhilip Ernst. In die zin speelt hij een beetje de rol van de nar van de koning: hij staat onder en boven de wet en relativeert waar hij het nodig vindt. […] Voor de ramen van de museumzaal zitten grote ijzeren spijlen. ‘Be raam een uitbraak’ speelt Ande met taal. Hij heeft zelfs een hele wand tot zijn beschikking gekregen om zijn uitspraken op te etaleren. Uitspraken die worden vergezeld door rake tekeningen van de hand van Ra van der Hoek. ‘ De tijd vertikt het’, Een donkere wolk overdrijft altijd’ , ‘onschuldigen zijn daders van niks’ en ‘vel geen oordeel over been’ getuigen van een enorm fijnzinnig taalgevoel. En niet voor niets is zijn werk geïnspireerd op Japanse haiku’s, gedichten met verrassende inzichten.Dutch Noodles laat niet alleen kunst zien, maar ook leefwerelden. We zien een binnenwereld, een buitenwereld en een dwaze, min of meer overstijgende, relativerende wereld. Het is verbluffend en tegelijkertijd vermakelijk hoe die werelden tot één wereld zijn samengebracht en hoe mooi Ra van der Hoek, Philip Ernst en Ande elkaar aanvullen en versterken. Alsof het hier niet om drie, maar om één en dezelfde persoon gaat! Ra Ra Ra?!
-Rients Kooistra , uit: drie leefwerelden tezamen één, Friesch Dagblad, 2006
Naar aanleiding van een solotentoonstelling in Museum Martena Franeker.
